Aşık Veysel'in hayatındaki belki de en ilginç ve derin anlamlar, onun ölüm anındaki sözlerinde gizlidir. Veysel, 1973 yılında hayata gözlerini yumduğunda, "Ben asıl şimdi kör oldum" sözünü dile getirdi. Bu ifade, hayatta edindiği tecrübelerle derin bir anlam kazanmıştı. Gerçek körlük sadece fiziksel bir durum değil, ruhsal ve zihinsel bir tutumdur. Aşık Veysel, yaşamının sona ermesiyle birlikte bir farkındalık seviyesine ulaşmıştır. Bu laf, ona göre yaşamın kıymetini bilmek ve gerçek anlamda hayatı yaşayabilmek için farkındalık gereklidir. O, gördüğü hayatta en önemli şeylerin gözle değil, kalple ve zihinle görülebileceğine inanıyordu.

Bu sözünden hareketle, Aşık Veysel’in sanatı hakkında daha derin bir düşünce yapısına ulaşabiliriz. O, sadece bir sanatçı değil, aynı zamanda bir yaşam felsefesi oluşturan mevcut sosyal, kültürel ve insanî değerlere sahip bir bireydi. Veysel'in eserlerinde genellikle insan olmanın gerekleri ve dünyadaki geçici olmanın farkındalığı öne çıkmıştır. Onun eserleri, yalnızca müzik dinleyenler için değil, aynı zamanda yaşamı anlamak isteyen herkes için derin bir yol gösterici olma özelliğine sahiptir.

Aşık Veysel’in müziği, nesilden nesile aktarılarak, yalnızca bir kültür mirası olarak değil; aynı zamanda manevi bir güç kaynağı olarak da önemli bir rol oynamaktadır. Onun derin sözleri ve tasvirleri, özellikle genç nesil için ilham verici bir kaynak olmaya devam etmektedir. Sanatıyla, toplumun sosyal sorgulamalarına ışık tutmuş, yaşamı ve ölüm arasındaki sınırları sorgulayan bir figür olmuştur.

Aşık Veysel'in yaşamı ve sözlerinin arkasındaki anlam derin ve öğreticidir. O, sadece bir sanatçı değil, aynı zamanda hayatın değerini bilmenin ve insan olmanın anlamını arayan bir derviştir. Aşık Veysel, Türk halk müziğini zenginleştiren, derin bir felsefe ve duygu dünyasına sahip bir theopoli olarak nidalanır. Onun hayatı, müziği ve felsefesi her zaman hatırlanacak, yaşatılacak ve ilham kaynağı olmaya devam edecektir.